Γράφουμε για ότι μας αρέσει και μας εκφράζει, για ότι μας αγγίζει και μας περιβάλλει, γράφουμε για πράγματα που αγαπάμε και καταστάσεις που μας συγκινούν. Γράφουμε για τη ζωή… έρχονται όμως στιγμές που πρέπει να μιλήσουμε και για απώλειες.
Μετά την ανακοίνωση του χαμού του Μιχάλη Ασλάνη κάθισα και έψαξα το αρχείο μου για να βρω τις συνεντεύξεις που είχα κάνει με τον Ελληνα σχεδιαστή. Τις βρήκα, αλλά ξαναδιαβάζοντάς τες διαπίστωσα ότι έλεγε πάντα πολύ λίγα για τον εαυτό του. Δούλευε πολύ και άφηνε τις δημιουργίες του να κάνουν το μεγαλύτερο θόρυβο.. και τον έκαναν. Ο Μιχάλης Ασλάνης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Ελληνες σχεδιαστές. Υπήρξε το αγαπημένο παιδί του κόσμου της μόδας και του ευρύτερου καλλιτεχνικού χώρου. Πολύ ευαίσθητος και πολύ ανασφαλής –όπως ο ίδιος μου είχε δηλώσει- ζούσε μόνο για τη δουλειά του και έπαιρνε ικανοποίηση απ΄αυτήν. Την πρώτη φορά που τον συνάντησα (αν και πολύ μικρότερη του) είδα απέναντι μου ένα πρόσωπο που είχε το αγνό και ειλικρινές χαμόγελο ενός παιδιού. Δεν προσπαθούσε να πείσει για το έργο του. Ηταν ήδη πολύ καταξιωμένος και είχε παρουσιάσει δημιουργίες του στο εξωτερικό δίπλα σε μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως Valentino και Yves Saint Laurent. Θυμάμαι πόσο γλυκομίλητος ήταν. Πάντα είχε να πεί έναν καλό λόγο και καταλάβαινες ότι το έλεγε μέσα από την καρδιά του.
Δεν θα σταθώ στον τρόπο που έφυγε. Εξάλλου δεν νομίζω ότι έχει σημασία. Το γεγονός δεν αλλάζει. Θα σταθώ στην τελευταία φορά που τον είδαμε και οι δύο Blablas μαζί στην έκθεση μόδας στα τέλη Μαρτίου. Είχε παρουσιάσει μία υπέροχη συλλογή που καταχειροκροτήθηκε. Υπέροχα υφάσματα, ζωντανά χρώματα, θηλυκές γραμμές. Μία συλλογή που έδειχνε πως παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, οικονομικές ή προσωπικές δεν γνωρίζω, ο Μιχάλης Ασλάνης ήταν ένας αθεράπευτα ρομαντικός που αγαπούσε τις γυναίκες…
Είχε τιμηθεί πολλές φορές από εκπροσώπους του χώρου της μόδας, ενώ ο ξένος Τύπος είχε αναφερθεί με κολακευτικά σχόλια για τη δουλειά του. Η διεθνής εφημερίδα European τον είχε παρουσιάσει ως τον καλύτερο και πιο επιτυχημένο Ελληνα σχεδιαστή της γενιάς του, ενώ στο Μπάρι της Ιταλίας του είχε απονεμηθεί το χρυσό κλειδί της πόλης. Αυτή την εποχή δούλευε πυρετωδώς για ένα μεγάλο γκαλά για τα 40 χρόνια του στο χώρο της μόδας. Οι φωτογραφίες των μοντέλων είναι από το Fashion Week του Μαρτίου, ενώ η φωτογραφία προσώπου είναι από την πρώτη συνέντευξη που του είχα πάρει τo 1997. Καλό ταξίδι στον πιο γλυκό σχεδιαστή που γνώρισε η ελληνική μόδα…