Καθυστέρησα να τελειώσω το <Σκέψου έναν αριθμό> (Think of a number) του Αμερικανού συγγραφέα John Verdon. Οχι γιατί δεν είχα χρόνο (για βιβλία πάντα βρίσκω), αλλά γιατί κάπου στη μέση σταμάτησε να είναι τόσο καλό. Ισως να φταίει το γεγονός ότι έχω διαβάσει πολλά αστυνομικά βιβλία, ίσως πάλι να οφείλεται στο ότι είχα αυξημένες προσδοκίες μιας και έχουν γραφτεί πολύ καλές κριτικές για το συγκεκριμμένο βιβλίο και για τον συγγραφέα επίσης.
Κριτικός δεν είμαι οπότε -όπως και να έχει- την ταπεινή μου γνώμη εκθέτω…
Η ιστορία ξεκινάει πολύ δυναμικά, αφήνοντας τη φαντασία του αναγνώστη να τρέξει, αλλά όπως ανέφερα τρέχει έως ενός σημείου και μετά κάνει κοιλιά. Ο Ντέιβ Γκάρνει, ο ήρωας του John Verdon και στα μετέπειτα βιβλία του, είναι ικανότατος στο να διαλευκάνει δύσκολα εγκλήματα. Καλείται λοιπόν να βρει τα στοιχεία που θα τον οδηγήσουν σε έναν πανέξυπνο κατά συρροή δολοφόνο. Το ενδιαφέρον είναι αυξημένο ως τη στιγμή που γίνεται ο πρώτος φόνος. Μετά ο συγγραφέας επαναλαμβάνεται σε πολλά σημεία και δεν αναφέρομαι στον τρόπο των εγκλημάτων. Υπενθυμίζει συχνά τα ίδια (αποκαλυπτικά;) στοιχεία στον αναγνώστη, γεγονός που δείχνει την απειρία του στη συγγραφή. Σαφέστατα ο John Verdon έχει δικαιολογητικά. Το <Σκέψου έναν αριθμό> είναι το πρώτο του βιβλίο. Ακολούθησαν τα <Κράτα τα μάτια σου κλειστά> (Shut your eyes tight) , <Αφησε το διάβολο ήσυχο> (Let the Devil sleep) και το πρόσφατο <Ο Πίτερ Παν πρέπει να πεθάνει> (Peter Pan must die). Tα υπόλοιπα δεν τα έχω διαβάσει (κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Διόπτρα), αλλά θα φροντίσω να το κάνω για να είμαι δίκαιη. Πάντως έχω την υποψία ότι τα διθυραμβικά σχόλια που απέσπασε για το πρώτο του έργο, ίσως να οφείλονται και στο καλό μάρκετινγκ και κατ΄ επέκταση στις διασυνδέσεις του, μια και ο ίδιος έχει εργαστεί για πολλά χρόνια ως στέλεχος σε αρκετές διαφημιστικές εταιρείες. Καθόλου κατακριτέο βέβαια μια και οι περισσότεροι έτσι λειτουργούν.
