Πριν από ένα περίπου χρόνο η πεθερά μου κατεύθασε στο σπίτι με ένα μπουκάλι γεμάτο σαμπανιζέ υγρό. Πριν προχωρήσω την αφήγηση πρέπει να σας πω ότι η πεθερά μου ουδεμία σχέση έχει με ότι γνωρίζετε για τις πεθερές. Είναι πρωτοποριακή σε όλα της και ότι καινούριο υπάρχει το αντιλαμβάνεται με τη μία στον αέρα. Μια και λέω για αέρα είναι και κοσμογυρισμένη καθότι εργάστηκε για χρόνια στη Lufthansa. Δεν αρκέστηκε όμως μόνο σε αυτό. Ανοιξε μία από τις πρώτες boutigue στο Κολωνάκι και ήταν η πρώτη -τη δεκαετία του ΄70- που έδινε τα ρούχα στις πελάτισσες σε υφασμάτινη τσάντα. Εχει ασχοληθεί με ότι εναλλακτικό υπάρχει και όταν λέω ασχολείται εννοώ ότι το κατακτά με σεμινάρια και ότι αυτό συνεπάγεται μέχρι τέλους. Εν ολίγοις είναι εγγύηση. Δεν υπάρχει περίπτωση να σου πει κάτι χωρίς να το έχει ψάξει από όλες τις πλευρές.  
Εκείνο το πρωί λοιπόν ήρθε στο σπίτι με το μπουκάλι  και μου λέει : <Βάλε να πιούμε!> <Εεε μήπως είναι λίγο νωρίς Μαρία μου; > της απαντάω. <Οχι , βάλε και θα σου πω…>  και για να μην σας τα πολυλογώ, πριν από ένα περίπου χρόνο, έμαθα τα πάντα για την κομπούτσα, που στην Ελλάδα τη λέμε – για ευνόητους λόγους- κομπούχα. Η κομπούχα στα χέρια της πεθεράς μου έφτασε από τον ανιψιό της και ξάδερφο μου εξ αγχιστείας, τον Παύλο, ο οποίος (άλλος κι αυτός) ασχολείται με βελονισμό, ρεφλεξολογία και κινέζικη ιατρική. Ο Παύλος πάει κατά καιρούς στην Κίνα για να ενημερώνεται και στο τελευταίο του ταξίδι απέκτησε τη μάνα κομπούχα που έμελλε να σπείρει κομπουχοπαίδια σε πολλά αθηναικά σπίτια με πρώτο και καλύτερο της πεθεράς μου, που πλέον έχει ολόκληρο κομπουχοσύμπαν για να ποτίζει παιδιά, εγγόνια και όλους τους φίλους της!
Τι είναι η κομπούχα;  Mοιάζει με μανιτάρι, αλλά είναι κάτι μεταξύ λειχήνας και μύκητα. Την πρώτη φορά που είδα πως παρασκευάζεται δεν ήθελα να ξαναδοκιμάσω, αλλά μετά διάβασα το βιβλίο για την κομπούχα, που θεωρείται το παραδοσιακό ελιξήριο της Ανατολής και άλλαξα γνώμη.
Τον μύκητα αυτόν λοιπόν τον βάζουνε σε ένα βάζο και προσθέτουν τσάι και ζάχαρη. Μετά από τρείς μέρες αρχίζει η ζύμωση και στη συνέχεια δημιουργείται αυτό το σαμπανιζέ υγρό. Τις πρώτες μέρες μπορώ να πω ότι πίνεται πολύ ευχάριστα, αλλά αν το αφήσετε πολύ καιρό, επειδή η ζύμωση συνεχίζεται, γίνεται σαν ξύδι. Η κομπούχα θέλει ιδανικές θερμοκρασίες και όσοι την έχουν της συμπεριφέρονται σαν να είναι κατοικίδιο. Οσο υπερβολικό κι αν σας φαίνεται αυτό, είναι αλήθεια.
 Τα πρώτα στοιχεία για την κομπούχα τα βρίσκουμε στην Απω Ανατολή πριν από 2000 χρόνια. Είναι όμως και παραδοσιακό ρώσικο γιατρικό. Αρκεί να σας πω ότι μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο η ατμόσφαιρα σε πολλές περιοχές της Σοβιετικής Ενωσης ήταν μολυσμένη από βαρέα μέταλλα και αμίαντο με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να πεθαίνουν. Τότε παρατηρήθηκε ότι δύο περιφέρειες με αυξημένο επίπεδο μόλυνσης είχαν κατοίκους που έσφιζαν από υγεία! Οι ερευνητές έσπευσαν να εξηγήσουν το φαινόμενο και οι κάτοικοι τους καλοδέχτηκαν σερβίροντάς τους το σπιτικό τους ποτό. Σωστά μαντέψατε! Κομπούχα! Τελικά είναι να μην ξεκινήσει κάτι και μετά ακούς παντού για αυτό. Μιλάω με πολύ δικό μου πρόσωπο που ξέρω ότι είναι υπέρ της υγιεινής διατροφής και ζει χρόνια στην Αγγλία. Του λέω για την κομπούχα. <Καλά μου λέει τώρα την ανακάλυψες; Εδώ μπορείς να τη βρεις και στο super market.> Μιλάω με φίλη Γαλλίδα που εργάζεται στο φαρμακευτικό χώρο στο Παρίσι. <Φυσικά και ξέρω την κομπούτσα. Eίναι ένα από τα βασικά συστατικά της Idealia της Vichy!>
Με αυτά και με αυτά κάθησα και διάβασα εξονυχιστικά το βιβλίο. Η κομπούχα δεν κάνει πολύ καλό μόνο εσωτερικά στον οργανισμό, αλλά και εξωτερικά στο σώμα. Τη χρησιμοποιούν για να φτιάξουν λοσιόν, κρέμες, μάσκες και σαμπουάν. Κάνει καλό σε μαλλιά και δέρμα, ρυθμίζει το μεταβολισμό, αποτοξινώνει τον οργανισμό και βελτιώνει τη λειτουργία του ήπατος, της χοληδόχου κύστης και του πεπτικού συστήματος.
Φυσικά η κομπούχα δεν είναι πανάκεια, βοηθάει όμως τον οργανισμό να ανταπεξέλθει στα διάφορα προβλήματα και σε κάποιες περιπτώσεις, ναι, τα θεραπεύει.
Πολλές πληροφορίες για την κομπούχα, οδηγίες πως να φτιάξετε το ποτό, αλλά και κρέμες, λοσιόν σώματος κ.α. μπορείτε να βρείτε στο ομώνυμο βιβλίο των Alick και Mari Bartholomew που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις <αιθήρ>.