Δεν σκόπευα να κάνω τη συγκεκριμένη ανάρτηση, αλλά έλαβα από μία φίλη-μαμά το παρακάτω μήνυμα: <Τι ωραία που περάσαμε χθες!> Το χθες του μηνύματος ήταν το σημερινό προχθές, δηλαδή την Κυριακή. Μαζευτήκαμε αρκετές μαμάδες με τα καμάρια μας και πήγαμε στο Μουσείο Βορρέ, ένα εξαιρετικό μουσείο που έχει ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του στα παιδιά, προσπαθώντας να τα εντάξει αβίαστα στον κόσμο της τέχνης και της δημιουργίας. Οι άνθρωποι του, χαμογελαστοί, ζεστοί, δύο μέρες πριν είχαν <χάσει> τον ιδρυτή του μουσείου, τον ευπατρίδη, Ιωνα Βορρέ.
Δεν θα σας πω ψέμματα. Οταν παίρνεις ένα τσούρμο παιδιά, τα περισσότερα αγόρια, μικρών τάξεων δημοτικού, για να τους κάνεις ξενάγηση, δείχνοντάς τους πίνακες και αντικείμενα άλλης εποχής, το πιθανότερο είναι ότι στο 10λεπτο (πολύ είπα;) θα φύγεις τρέχοντας! Κι όμως όλα ακολούθησαν με ενδιαφέρον την ιστορικό τέχνης και μάλιστα εξέφρασαν και τις απορίες τους. Το μουσείο, που χωρίζεται σε δύο τμήματα, το Λαογραφικό και το Μουσείο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, διαθέτει και έναν ξεχωριστό χώρο για τους λιλιπούτειους φίλους του. Το εργαστήρι! Εκεί, οι φωνές των παιδιών επιτρέπεται να ακουστούν πιο δυνατά, όχι από απραγία, αλλά από ενθουσιασμό! Στο εργαστήρι λοιπόν γίνονται όλοι μικροί καλλιτέχνες έργων από ανακυκλώσιμα υλικά. Το σκουπίδι σου, ο θησαυρός μου; Ναι, κάπως έτσι μπαίνουν στο παιχνίδι καπάκια από αναψυκτικά, χάρτινα κουτάκια, κουρελάκια από παλιά υφάσματα, χρωματιστά καλαμάκια και ένα σωρό άλλα αντικείμενα που προορίζονταν για τον μπλε κάδο. Αυτό που μαθαίνουν τα παιδιά είναι ότι όλα έχουν την αξία τους και όλα μπορεί να γίνουν κομμάτια θαυμασμού.
Το Μουσείο Βορρέ, όπως και πολλά άλλα μουσεία, που έχουν περάσει στο δημόσιο, έχουν σοβαρά θέματα οικονομικών πόρων. Μία βόλτα στο μουσείο γεμίζει τους επισκέπτες με όμορφες εικόνες και το μουσείο με ζωή. Ας φροντίσουμε όλοι να μην χαθούν οι μοναδικοί χώροι που αναδεικνύουν την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
