Εχω διαβάσει αρκετά βιβλία του Jo Nesbo και όλα παρά το μεγάλο αριθμό σελίδων τα διάβαζα δίχως σταματημό. Η γραφή του σε καθηλώνει και οι υποθέσεις του έχουν πάντα μία ανατροπή που σε κερδίζει. Τα <Νέμεσις>, <Το αστέρι του δαβόλου> και <Ο Χιονάνθρωπος> είναι βιβλία που όταν τα διαβάζεις αναζητάς το επόμενο του συγγραφέα.
Παρ΄όλα αυτά δεν θα πω το ίδιο για τον Κοκκινολαίμη, το οποίο το αγόρασα γιατί έχει διαφημιστεί πολύ ως το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα όλων των εποχών στη Νορβηγία. Ο Jo Nesbo στις πρώτες 150 σελίδες δίνει τόσες πολλές πληροφορίες για δύο διαφορετικές εποχές (του 1942 και του 1999) και για τόσα πολλά πρόσωπα που θα έπρεπε να κρατάει κάποιος σημειώσεις για να τα βάλει σε μία σειρά. Χρειάστηκε να φτάσω σχεδόν στη μέση του βιβλίου για να καταλάβω πως συνδέονται οι δύο περίοδοι … Φυσικά, δεν είμαι κριτικός βιβλίου, είναι καθαρά μία προσωπική άποψη και ίσως κάποιοι άλλοι να ενθουσιαστούν διαβάζοντας το.