Δεν είναι πολλά τα νησιά που καθώς μπαίνεις στο λιμάνι τους σου δίνουν την αίσθηση ότι κάνεις βουτιά σε πίνακα ζωγραφικής. Σε ένα ταξίδι αστραπή βρέθηκα στη λατρεμένη Σύμη, το νησί με τα πανέμορφα σπιτάκια, τα γραφικά σοκάκια και τους πάντα χαμογελαστούς ανθρώπους. Νομίζω ότι οι Συμιακοί γεννιούνται με ένα χαμόγελο. Ακόμα κι αν σου διηγούνται λυπητερές ιστορίες έχουν ένα μειδίασμα που σου περνά μία αισιοδοξία. O τόπος τους υπήρξε πολύ φτωχός και φτιάχτηκε σιγά – σιγά με πολλή αγάπη. Στη Σύμη δεν έχεις να επισκεφτείς πολλά. Είναι ο Γιαλός, το πιο παραμυθένιο κομμάτι του νησιού, το Πέδι, η Μαραθούντα, αλλά και το μοναστήρι του Πανορμίτη που θεωρείται πολύ θαυματουργό και μεγάλο μέρος του τουρισμού το επισκέπτεται.
Φυσικά ήταν αδύνατον να μην τραβήξω φωτογραφίες. Τράβηξα τόσες πολλές που δυσκολεύτηκα να επιλέξω ποιές θα σας έδειχνα γιατί ήταν όλες τέλειες. Βλέπετε το φως της Σύμης είναι μοναδικό!