Οταν έμαθα χθες την είδηση για το χαμό του Robin Williams βρισκόμουν ήδη στο Διακόφτη, μία ονειρεμένη παραλία. Στην αρχή σκέφτηκα να μη γράψω τίποτα γιατί το blog δεν είναι ειδησεογραφικό. Από την άλλη όμως αγαπώ τόσο πολύ το σινεμά και έχω γελάσει και κλάψει πολλές φορές με ταινίες όπου πρωταγωνιστούσε ο Robin Williams. Μου ήρθαν ατάκες από τη Mrs Doubtfire και σκηνές από τα έργα που τον απογείωσαν <O κύκλος των χαμένων ποιητών>, <Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγ>, <Κάπταιν Χουκ>, <Καλημέρα Βιετνάμ> κ.α.
Σήμερα βρήκα το παρακάτω απόσπασμα από το GREEKGATEWAY.CΟΜ και δεν μπορούσα παρά να το αναρτήσω. Μία συνέντευξη που ο σπουδαίος ηθοποιός είχε παραχωρήσει σε Ελληνα δημοσιογράφο, ενώ ήταν ήδη στην Αγγλία για την προώθηση μίας ταινίας του. Ο άνθρωπος που είχε ένα μόνιμο χαμόγελο και αγαπούσε την Ελλάδα ήταν βαθιά βουτηγμένος στη θλίψη…
<Εχω βρεθεί σε όλα τα νησιά ακόμα και σε κάποιες αρχαίες περιοχές. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι εδώ είναι καταμετρημένα όλα όσα έχουμε διαβάσει στην αρχαία μυθολογία. Η ελληνική ιστορία είναι αυτή που έκτισε την ανθρωπότητα. Ισως η οικονομία σας να πηγαίνει χάλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είστε αβοήθητοι. Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν στην Ευρώπη και στην Αμερική για όλους. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η κληρονομιά σας, η ταυτότητα σας. Ο Παρθενώνας δεν αφήνει την Αθήνα. Μένει εκεί για να θυμίζει σε όλους ότι όλη η πρόοδος και η ευημερία μπορεί να επιστρέψει. Βρίσκομαι τώρα – για παράδειγμα- στην Αγγλία και δεν έχω πάει πουθενά. Βρίσκομαι για να προωθήσω μία ταινία και θα φύγω. Τι υπάρχει εδώ για να δω; Το παλάτι του Μπάκινχαμ; Δεν με ενδιαφέρει. Οπως και όταν θα πάω στη Γερμανία, δεν ενδιαφέρομαι για το τείχος του Βερολίνου, το οποίο δεν είναι σύμβολο ευμάρειας, αλλά το αντίθετο. Οπως και να το κάνεις δεν μπορείς να αγνοήσεις τη Δήλο, τον Παρθενώνα και τις Μυκήνες.>
