Καλοκαίρι, διακοπές και παραλία θέλουν τον σιωπηλό σύντροφο τους. Ξέρεις για τι μιλάω.. εκεί που έχεις θαυμάσει το τοπίο, απόλυτη ησυχία (λέμε τώρα…), οι υπόλοιποι της παρέας έχουν ήδη βουτήξει στη θάλασσα με το πάτημα στην άμμο, αλλά εσύ (όχι ότι είσαι κρυουλιάρα) θέλεις το χρόνο σου, εκεί βγάζεις το βιβλιαράκι σου και βυθίζεσαι σε ξένες ιστορίες.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό ξεκίνησα να διαβάζω <Το κορίτσι του τρένου> της Πόλα Χόκινς (Paula Hawkins). Στις πρώτες δέκα σελίδες άρχισα να σκέφτομαι που είχα δει βιβλιοπωλείο στο νησί (για να αγοράσω κανένα άλλο βιβλίο ντε!). Επειδή όμως είμαι άνθρωπος που όταν ξεκινάει κάτι θέλει και να το τελειώνει, είπα να το συνεχίσω να δω που θα το πάει… και το πήγε. Αν λοιπόν παραβλέψεις τις πρώτες σελίδες που είναι γεμάτες περιγραφές (προφανώς η συγγραφέας θέλει να σε βάλει στο κλίμα) το υπόλοιπο στόρυ είναι ανέλπιστα καλό. Τόσο καλό, που όπως διάβασα η Dreamworks ζήτησε τα κινηματογραφικά δικαιώματα πριν καν το μυθιστόρημα εκδοθεί!!! Με το που εκδόθηκε άρχισαν τα όργανα! Δηλαδή; Κυκλοφόρησε σε πολύ σύντομο διάστημα σε 30 χώρες! Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ με ηρωίδα μία γυναίκα που παίρνει κάθε μέρα το ίδιο τρένο. Σε μία από τις διαδρομές βλέπει κάτι και εκεί (αρχίζει το καλό) ξεκινάει η περιπέτεια της με την αστυνομία και όχι μόνο. Ενταση, σασπένς, ανατροπή και ένα δυνατό τέλος, έτσι για να έχουμε να περιμένουμε εναγωνίως και την ταινία.
Σε ότι αφορά τη συγγραφέα, την κατασυμπάθησα! Εχουμε κάτι κοινό. Εχει εργαστεί και αυτή ως δημοσιογράφος για μία 15ετία και τα παράτησε για να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Γεννημένη στη Ζιμπάμπουε, ζει στο Λονδίνο και <Το κορίτσι του τρένου> είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Το βιβλίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
