Ξεκίνησα να το διαβάζω χωρίς πολλές προσδοκίες. Οι μακρόσυρτες περιγραφές, καθώς και το γεγονός ότι η υπόθεση διαδραματίζεται την εποχή του 1840 δεν ήταν τα στοιχεία που με ώθησαν στο να το ξεκινήσω. Παρ´ όλα αυτά κάτι η Μάργκαρετ Ατγουντ (η οποία θεωρείται από τις πιο δυνατές συγγραφείς του αιώνα) κάτι ο εκδοτικός οίκος Ψυχογιός που ανέλαβε την ελληνική έκδοση κι έχω εμπιστοσύνη στις επιλογές του, αλλά και το συμβόλαιο με το Netflix (που πήρε τα δικαιώματα για να γυρίσει την ιστορία του βιβλίου σε σειρά) με έκαναν να θέλω να το διαβάσω. Η άλλη Γκρέις είναι μια μυθοπλασία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και δημοσιευμένα στοιχεία της εποχής. Η συγγραφέας τολμά να προσεγγίσει με έναν διαφορετικό τρόπο την κατάσταση της ηρωίδας Γκρεις, η οποία κατηγορήθηκε ως συνεργός για τον φόνο δύο ανθρώπων. Η αλήθεια δεν μαθεύτηκε ποτέ, καθώς η ίδια η ηρωίδα έδωσε τρεις διαφορετικές εκδοχές για τους φόνους, επηρεαζόμενη από δικηγόρους και «συμβούλους υπεράσπισης». Γλύτωσε τη θανατική ποινή και καταδικάστηκε ισόβια. Έπειτα από διάστημα εγκλεισμού 29 ετών της δόθηκε χάρη και βίωσε την ελευθερία της με άλλο όνομα. Όσοι θεραπευτές, ψυχολόγοι, γιατροί, δημοσιογράφοι και πνευματιστές κι αν την προσέγγισαν δεν ξεκλείδωσαν ποτέ την αλήθεια της. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που η ιστορία της σχεδόν δυο αιώνες μετά συνεχίζει να τραβά το ενδιαφέρον και να δημιουργεί πολλά ερωτηματικά…
Το τέλος με ικανοποίησε εν μέρει, μια και η Μάργκαρετ Ατγουντ ωραιοποιεί την προσωπικότητα της ηρωίδας με αποτέλεσμα να αισθάνεσαι μια συμπάθεια. Θα ήθελα όμως να ξέρω… τελικά βοήθησε στα εγκλήματα ναι ή όχι;