Στην νοητή λίστα των ταξιδιών μου υπήρχε πάντα η Κωνσταντινούπολη. Η πόλη με την ιστορία των 2.500 χρόνων και πάνω που «φιλοξενεί» την πολυπαθημένη Αγία Σοφιά, η πρωτεύουσα του Βυζαντίου, το ενωτικό σημείο δυο ηπείρων, της Ευρώπης και της Ασίας,
Ισως είναι η πρώτη φορά που πήγα σε ένα μέρος χωρίς να ετοιμάσω πρόγραμμα. Ήθελα απλώς να γευτώ την ατμόσφαιρα της πόλης, τις μυρωδιές και τις γεύσεις της. Σκέφτηκα μόνο ότι θα την περπατήσω κι όπου μου αρέσει θα κάνω στάση.
Φυσικά η Κωνσταντινούπολη είναι τεράστια. Δεν περπατιέται όλη και για τρεις μέρες που πήγα εγώ, κατάφερα μόνο να πάρω μια μικρή γεύση από το σταυροδρόμι των πολιτισμών. Αυτό μου έμεινε στα σίγουρα. Η εικόνα δυο διαφορετικών πολιτισμών, συμπεριφοράς, αντίληψης και παιδείας. Η μια πλευρά είναι πανέμορφη, απόλυτα εξευρωπαϊσμένη, με υπέροχα κτίρια, απίστευτα μέρη για φαγητό και ποτό. Εκεί συναντάς ανθρώπους καλοντυμένους και καλλιεργημένους, που μιλούν άπταιστα αγγλικά και είναι φανερό ότι έχουν διαφορετική κουλτούρα. Τους σταματάς και τους ρωτάς και είναι πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν με ευγένεια και χαμόγελο. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Χαμηλά μισοφτιαγμένα σπίτια που θυμίζουν καλυβάκια, κόσμος ταλαιπωρημένος και φτωχός, που αμφιβάλεις αν διαθέτει τα καθημερινά απαραίτητα και που δεν μπορείς να συνεννοηθείς γιατί δεν μιλά καθόλου αγγλικά. Σε αυτή την πλευρά της πόλης δεν θέλεις να περπατήσεις γιατί αισθάνεσαι ότι θέτεις σε κίνδυνο την ασφάλεια σου.
Στα τόσα εκατομμύρια, όπως μου είπαν πλησιάζει τα 20 εκατ. κατοίκους, είναι φυσικό να συναντάς λογής – λογής ανθρώπους. Η πολιτισμική διαφορά όμως για μια πόλη είναι τεράστια.
Δεν θα σου γράψω οδηγίες για το που να πας, γιατί όπως ανέφερα δεν είδα όλη την Πόλη. Επισκέφτηκα όμως τη βυζαντινής αρχιτεκτονικής Αγία Σοφιά, που τόσο ήθελα να δω και δεν το μετάνοιωσα. Η εκκλησία έχει μια μεγαλοπρέπεια και αισθάνεσαι ένα δέος μπαίνοντας μέσα. Βέβαια κάνουν πολλά έργα και αλλάζουν κάποια σημεία της. Επίσης, λόγω γειτνίασης με την Αγία Σοφιά, είδα το Μπλε Τζαμί, «το Τζαμί του Σουλτάνου Αχμέτ», όπως το αποκαλούν, ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της Ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Είναι πράγματι πολύ εντυπωσιακό, όπως και τα περισσότερα Τζαμιά στην Κωνσταντινούπολη. Έκανα βόλτα στο Βόσπορο με το καραβάκι και θαύμασα την επιβλητικότητα των Παλατιών που βρίσκονται σε εκείνο το κομμάτι. Αγόρασα εισιτήριο για το Madame Tussauds Istanbul και φωτογραφήθηκα με όλους τους κέρινους Χολυγουντιανούς σταρς, αλλά και με διάσημους Τούρκους. Πήγα σε χαμάμ, αφιέρωσα χρόνο για μασάζ και φυσικά δεν παρέλειψα να επισκεφτώ το Μεγάλο Παζάρι, να κάνω τα δικά μου παζάρια (όχι με μεγάλη επιτυχία) με τους μικροπωλητές και να δοκιμάσω από τα υπαίθρια μαγαζάκια μιας σταλιάς τις ανατολίτικες γεύσεις τους. Αυτά τα τούρκικα λουκούμια ακόμα στοιχειώνουν τα όνειρα μου…
Έφυγα γεμάτη από την Κωνσταντινούπολη κι αν την ξαναεπισκεφτόμουν θα έκανα τα ίδια κι ακόμα παραπάνω… το μόνο που δεν θα έκανα θα ήταν να πάρω ένα τυχαίο ταξί από την πλατεία Τακσίμ… αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που ίσως κάποτε την γράψω…
